Ten Erlich musi władać nie tylko okolicznymi błotami, ale też żywiołami, bo tak zmienił pogodę, że zaraz po przyjeździe pożałowałem, że wyjadę znad morza dopiero… Czytaj dalej »Pejzaże Kolejowej Prowincji. Linia 43 (229): Lębork – Łeba, czyli kolej w krainie błotnego ducha
A więc jestem w Pile drugiego czerwca 1985 roku. Za kilka minut, to jest o 240, odjedzie pociąg do Stargardu przez Wałcz. Podróż zajmie nam… Czytaj dalej »Pejzaże Kolejowej Prowincji. Linia 42 (403, 202): Piła – Wałcz – Stargard Szczeciński, czyli handel rzeczny i czary
Tak, najpierw chyba były mapy. Te najzwyklejsze, turystyczne, wydawane dla miłośników poszczególnych regionów, lubiących wiedzieć, co ich czeka na szlaku. Znacznie później spotykało się je… Czytaj dalej »Kolej na wspomnienia. Mapa raz jeszcze
Stołeczny dworzec kolejowy w epoce dwudziestolecia stanowić będzie poręczny symbol dla poetów mówiących „o kolei” albo „koleją”. Zauważyć to możemy na przykład w wierszach Józefa… Czytaj dalej »Kolej na głos z zaświatów, czyli co umarły poeta mówi nam o dworcu w Warszawie
To był krótki kurs, ale za to po bardzo starej linii (z lat 1876-1877). Oczywiście nie widać tego, bo szlak naszej podróży należy do odcinków… Czytaj dalej »Pejzaże Kolejowej Prowincji. Linia 41 (9): Iława – Działdowo, czyli jak mierzyć wartość drzew
No, nie całą linią, ale jej sporym, liczącym niemal sto kilometrów fragmentem. Aż do chwili, gdy wejdziemy do kolejowej katedry w Iławie, aby oddać cześć… Czytaj dalej »Pejzaże Kolejowej Prowincji. Linia 40 (353): Toruń Główny – Iława Główna, czyli przejażdżka z piernikami
To wydarzyło się w poniedziałek. A dokładniej – 16 lipca dwanaście lat temu. Tak mógłby się zaczynać pierwszy akapit powieści. Jednak to nie powieść piszę,… Czytaj dalej »Pejzaże Kolejowej Prowincji. Linia 39 (405): Słupsk-Szczecinek, czyli wagony pocztowe
Zaczęło się tutaj od tramwaju. W 1905 koszalińscy inwestorzy doprowadzili do zbudowania linii łączącej Mścice z Mielnem. Funkcjonowała przez osiem lat, a od roku 1913… Czytaj dalej »Pejzaże Kolejowej Prowincji. Linia 85 (427) Koszalin-Mielno Koszalińskie, czyli jedziemy do wód
Mało jest szczęśliwców, którzy pamiętają, jak pachnie magia kolei. To na przykład woń pary, smarów i dymu, wdychana przez pasażerów pociągów, ciągniętych przez parowozy. Tych… Czytaj dalej »Kolej na zmysły. Węch
Pociągi odmieniły pustynię, dlategodrugiego dnia maja 2012 roku postanowiłem wyprawić się na zachód, do tego zakątka mapy, który zdaje się nie istnieć w polskiej narracji… Czytaj dalej »Pejzaże Kolejowej Prowincji. Linia 38 (210): Szczecinek – Runowo Pomorskie, czyli szlakiem Centralnej Kolei Pomorskiej